Jednym z problemów przy projektowaniu i wykonywaniu izolacji termicznych rurociągów jest rozszerzalność cieplna materiału izolacyjnego, która może generować znaczące straty ciepła, zwłaszcza w instalacjach przemysłowych operujących w wysokich temperaturach. Jak poradzić sobie z tym zjawiskiem?
Zacznijmy od wyjaśnienia ogólnych pojęć. Rozszerzalność cieplna to zwiększenie objętości materiału wywołane wzrostem temperatury przy stałym ciśnieniu. Ponieważ izolacje techniczne instalacji przemysłowych zazwyczaj montuje się w czasie zaplanowanych przestojów, ich ponowne nagrzanie od temperatury zbliżonej do otoczenia do roboczej, często wynoszącej ponad 250°C, powoduje rozszerzenie cieplne izolacji.
Skutek? Otwarcie tak połączeń pomiędzy poszczególnymi odcinkami otuliny, jak i szwów materiału wzdłuż rurociągu. Tworzące się w efekcie mostki termiczne są przyczyną dużych strat ciepła – tym większych, im wyższa jest temperatura pracy rurociągu. To zaś ma bezpośrednie przełożenie nie tylko na finanse zakładu, lecz także na środowisko.
– W dobie rosnącej świadomości konieczności troszczenia się o dobrostan planety, dopuszczanie do rażących strat cieplnych można określić jako działanie nieodpowiedzialne, wiąże się ono bowiem z podwyższaniem emisji CO2 i innych gazów cieplarnianych. Dlatego konieczne są działania systemowe, obejmujące przede wszystkim inwestowanie w odpowiednie izolacje termiczne rurociągów i urządzeń – podkreśla Paweł Stankiewicz, ekspert firmy PAROC.
Kamera termowizyjna - widoczny efekt rozszerzalności cieplnej
Podwójna warstwa – dwa razy większy problem?
Utrzymanie właściwości medium w procesach przemysłowych z temperaturą przekraczającą 250°C, lub gdy wymagana jest grubość izolacji większa niż 160 mm, z reguły wymaga zastosowania dwóch warstw izolacyjnych. By jednak zredukować do minimum wynikające z rozszerzalności cieplnej materiału ryzyko powstawania mostków termicznych oraz idące za nim straty cieplne, należy skorzystać z takiego rozwiązania, które uwzględnia to zjawisko fizyczne. Tak właśnie działają systemy oparte na otulinach PAROC Pro Section WR DL 100 i 140.
– Dwuwarstwowy system niepalnych otulin z wełny kamiennej zmniejsza straty ciepła spowodowane przez rozszerzalność cieplną instalacji. Otuliny PAROC odznaczają się znakomitą wytrzymałością na ściskanie, łatwo przy tym przenosząc ciężar okładziny metalowej, dzięki czemu eliminują zagrożenie generowania strat energii i powstawania mostków termicznych – podkreśla Paweł Stankiewicz.
PAROC Pro Section WR DL 100/140 oraz PAROC Pro Segment DL 100
Skutecznej osłony termicznej wymagają nie tylko proste odcinki przewodów, stąd wskazane jest stosowanie PAROC Pro Segment DL 100 – okładziny z wełny skalnej w kształcie cylindrycznych segmentów do izolacji kolan rurociągów.
Raz, a dobrze!
Oferta firmy PAROC zawiera także nowatorskie rozwiązanie jednowarstwowe, które z powodzeniem zastępuje dwie nakładające się na siebie warstwy. W otulinach serii PAROC Pro Lock WR 100 i 140 zastosowano bowiem unikatowe zamki typu Z. Dzięki umieszczeniu zarówno wzdłuż, jak i wszerz otulin, zamki gwarantują ciągłość izolacji w każdych warunkach roboczych, także w przypadku rozszerzenia termicznego przewodów.
PAROC Pro Lock WR 100/140
Efekt? Kompleksowe zabezpieczenie rurociągów produktami PAROC Pro Lock pozwala na zmniejszenie strat ciepła z instalacji nawet o 25% w porównaniu ze standardowymi matami na siatce. Czas montażu skraca się zaś o 30%, co umożliwia wykonanie całości prac podczas jednego okna montażowego. Do tego należy dodać krótszy czas przestoju instalacji w czasie prac konserwacyjnych, oraz redukcję grubości izolacji, przez co zmniejsza się także powierzchnia płaszcza ochronnego z blachy.
– Nasze obliczenia wykazują, że zastosowanie izolacji z zamkami typu Z na rurociągu o długości 100 metrów przynosi oszczędności rzędu prawie 30 000 złotych i około 25 ton dwutlenku węgla w skali roku – podsumowuje Paweł Stankiewicz, ekspert firmy PAROC.
Porównanie otulin standardowych i z zamkiem typu Z
